Θα ήταν Ευχής Έργον να γευθείς το κρασί αυτό. Θα σου έμενε μία μοναδική εμπειρία, θα σε έκανε να νιώσεις άνθρωπος ελεύθερος, άνθρωπος ευχάριστος. Θα ήταν ευχής έργον εάν μπορούσες να αισθανθείς τα αρώματα των σταφυλιών την ώρα του τρύγου, την ώρα που ο οίνος παίρνει σάρκα και οστά, την ώρα που η αρχαιότερη γευστική απόλαυση κλεινόταν σε αυτή τη φιάλη.  

Θα ήταν ευχής έργον αν βίωνες την κάθε στιγμή, την κάθε μυρωδιά μέχρι να έρθει η στιγμή αυτή να το απολαύσεις. Θα ήτανε ευχής έργον εάν αυτή τη στιγμή, μια παρέα φίλων μέσα από ένα σύννεφο αναμνήσεων ανοίξει τη φιάλη αυτή και να απολαύσει τον οίνο. Θα ήταν ευχής έργον.

Θα ήταν ευχής έργον εάν μία οικογένεια, γύρο από το Κυριακάτικο τραπέζι μαζευόταν για να γευτεί την παράδοση και τις αξίες που κυριαρχούν μέσα στο μπουκάλι. Θα ήταν ευχής έργον εάν σε κάθε δυνατή στιγμή, σε κάθε συγκίνηση το άρωμα του Ευχής Έργον συνόδευε τη χαρά σου. Θα ήταν ευχής έργον εάν κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, φιλίες ετών συγκεντρώνονταν για να γευθούν την παλαιότητα του οίνου και της φιλίας τους. Θα ήταν ευχής έργον αν μπορούσες να ταξιδέψεις με το σώμα και το νου σε μέρη μακρινά, σε μέρη μοναδικά. Θα ήταν ευχής έργον εάν ένιωθες και πάλι νέος, δυνατός και γεμάτος ζωή για την κάθε στιγμή της ημέρας σου.

Θα ήταν ευχής έργον εάν μπορούσες με το άρωμά του να ταξιδέψεις τις αναμνήσεις σου στο παρελθόν σου και να γευθείς λίγο από το μέλλον σου. Οικογένεια, φιλία, αγάπη, ελπίδα, αξίες μοναδικές που είναι ευχής έργον αν για μια φορά στη ζωή μας αξιωθούμε να τις βιώσουμε. Θα ήταν ευχής έργον εάν μπορούσαμε να μοιραστούμε την αγάπη μας για το κρασί μας με εσάς. Όμως είναι ευχής έργον που αυτή τη στιγμή το κρατάτε στα χέρια σας, που το γεύεστε στα χείλη σας που το νοιώθετε στην ψυχή σας.